Artykuł 148 1 k.p.c. w par. 3 wyklucza możliwość wyrokowania na posiedzeniu niejawnym, jeżeli strona złożyła wniosek o wyznaczenie rozprawy. Pozew nie zawierał wyrażonego explicite wniosku o przeprowadzenie rozprawy, jednak w pozwie został zawarty wniosek o rozpoznanie sprawy pod nieobecność powoda. Zgodnie z utrwaloną linią Co do obrońcy z urzędu:CYTATArt. 378. § 1. Jeżeli w sprawie, w której oskarżony musi mieć obrońcę i korzysta z obrony z wyboru, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, prezes sądu lub sąd wyznacza obrońcę z urzędu, o ile oskarżony nie powołał obrońcy z wyboru. W razie potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza.§ 2. W sprawie, w której oskarżony korzysta z obrońcy z urzędu, sąd na uzasadniony wniosek obrońcy lub oskarżonego zwalnia obrońcę z jego obowiązków i wyznacza oskarżonemu innego obrońcę z urzędu.§ 3. W wypadkach określonych w § 1 i 2 sąd podejmuje zarazem decyzję, czy dotychczasowy obrońca może bez uszczerbku dla prawa oskarżonego do obrony pełnić obowiązki do czasu podjęcia obrony przez nowego Z DNIA 12 PAŹDZIERNIKA 2006 KK 199/06Brak zaufania oskarżonego do wyznaczonego mu obrońcy zurzędu, jako przesłanka wniosku złożonego na podstawie art. 378 § może stanowić podstawę podjęcia przez sąd decyzji o zwolnieniutego obrońcy z sędzia SN D. Rysińska (sprawozdawca).Sędziowie: SN Z. Stefaniak, SA (del. do SN) M. Prokuratury Krajowej: M. Najwyższy w sprawie Eugeniusza B., skazanego z art. 286§ 1 w zw. z art. 294 § 1 i art. 64 § 1 i in., po rozpoznaniu wIzbie Karnej na rozprawie w dniu 12 października 2006 r., kasacjiwniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 13października 2005 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowegow K. z dnia 30 grudnia 2004 r.,o d d a l i ł kasację (...)U Z A S A D N I E N I EWyrokiem z dnia 13 grudnia 2004 r. Sąd Rejonowy w K. uznałEugeniusza B. za winnego tego, że:I. w okresie od czerwca 2001 r. daty bliżej nieustalonej, niewcześniej niż od dnia 18 czerwca 2001 r. do dnia 15 stycznia 2002 K., jako prezes zarządu „A. K.” spółki z działając w celu osią2gnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu w wykonaniuz góry powziętego zamiaru, przed upływem 5 lat od odbycia kary 2 latpozbawienia wolności wymierzonej za umyślne przestępstwo podobnez art. 205 § 1 w zw. z art. 60 § 1 doprowadził różne, wymienionew treści orzeczenia podmioty gospodarcze do niekorzystnegorozporządzenia mieniem przez sprzedaż, dostawę towarów, świadczenieusług o ustalonych wartościach, stanowiących łącznie mienieznacznej wartości w wysokości zł, wprowadzając w błądprzedstawicieli tych pomiotów co do zamiaru i możliwości zapłaty zazakupione, dostarczone towary lub wykonane usługi, tj. popełnieniawystępku z art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 w zw. z art. 12 zw. z art. 64 § 1 za który skazał oskarżonego na karę 6 lat pozbawieniawolności;II. w okresie od dnia 9 lipca 2001 r. do dnia 3 stycznia 2002 r. wK., jako prezes zarządu „A. K.” spółki z działając w celu osiągnięciakorzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu zgóry powziętego zamiaru, w warunkach opisanego wyżej powrotu doprzestępstwa, działając za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiarui możliwości przekazania wolnych od obciążeń i roszczeń osóbtrzecich lokali mieszkalnych, których dotyczyły umowy zawierane z kolejnymiosobami, w związku z tym, że:- wbrew ustnym, jak i zawieranym w umowach oświadczeniom,„A. K.” spółka z nie była wyłącznym właścicielem oferowanychmieszkań, ale jedynie współwłaścicielem nieruchomości, na której powstawałbudynek z tymi mieszkaniami,- udziały „A. K.” spółki z we własności tej nieruchomości obciążonebyły hipoteką dla zabezpieczenia kredytów, udzielonych tejSpółce przez Bank PKO BP których to kredytów Spółka nie spłacała,o konsekwencjach czego te osoby nie były informowane,3- z osobami, które uprzednio zawarły umowy z „A. K.” Sp. z tych samych lokali i dokonały z tego tytułu wpłat, nie zostałyskutecznie rozwiązane umowy bądź wypowiedzenie tych umów dokonaneprzez „A. K.” Sp. z było kwestionowane, przy czym w każdymprzypadku oskarżony nie miał zamiaru rozliczenia się z tychumów w razie ich rozwiązania, w szczególności przez zwrot wpłaconychkwot, o czym również oskarżony nie informował,i w ten sposób doprowadził kolejne, wymienione w treści wyroku osobydo niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy, w datachi kwotach szczegółowo podanych, stanowiących łącznie mienieznacznej wartości w wysokości 797 670,60 zł, tj. popełnienia występkuz art. 286 § 1 w zw. z art. 294 § 1 w zw. z w zw. zart. 64 § 1 i za czyn ten wymierzył oskarżonemu karę 5 lat pozbawieniawolności;III. w bliżej nieustalonych dniach, w okresie od dnia 19 czerwca2001 r. do dnia 15 stycznia 2002 r. w K., działając w krótkich odstępachczasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkachopisanego wyżej powrotu do przestępstwa przywłaszczył sobie pieniądzew kwocie 89 432,56 zł stanowiące kasę spółki „A. K.”, tj. popełnieniawystępku z art. 284 § 1 w zw. z art. 12 w zw. z art. 64 § i za to wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;IV. w okresie od 3 lipca 2001 r. do dnia 15 stycznia 2002 r. w K.,jako prezes zarządu „A. K.” spółki z nie zgłosił upadłości wymienionejspółki handlowej pomimo powstania warunków uzasadniającychwedług przepisów upadłość spółki, i za to na mocy art. 586 wymierzyłmu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;VI. w okresie od dnia 25 stycznia 1999 r. do dnia 17 marca 1999r. w G., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępachczasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach powrotu4do przestępstwa, wprowadził przedstawicieli „P.” w błąd co dozamiaru regulowania należności, wynikających z zawartej w dniu 25stycznia 1999 r. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnychoraz co do faktu zatrudnienia go przez Ryszarda G., jak i pobieranegoz tego tytułu wynagrodzenia, przez posłużenie się podrobionym zaświadczeniemo zatrudnieniu i wysokości zarobków, wskutek czegodoprowadził „P.” do niekorzystnego rozporządzenia mieniem włącznej wysokości zł, w postaci dofinansowania wydanegomu aparatu telefonicznego oraz świadczonych we wskazanym okresieusług telekomunikacyjnych, tj. popełnienia występku z art. 286 § 1 270 § 1 w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 w zw. z art. 64§ 1 i za czyn ten wymierzył oskarżonemu karę roku pozbawieniawolności;VII. na mocy art. 85 i art. 86 § 1 w miejsce orzeczonychw punktach I, II, III, IV i VI wyroku kar pozbawienia wolności, wymierzyłoskarżonemu karę łączną 8 lat pozbawienia wolności;VIII. na mocy art. 77 § 2 orzekł, że warunkowe zwolnienieoskarżonego może nastąpić nie wcześniej, niż po upływie 7 lat orzeczonejkary łącznej pozbawienia wolności;IX. na mocy art. 63 § 1 na poczet orzeczonej kary łącznejpozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres tymczasowegoaresztowania od dnia 16 stycznia 2002 r. do dnia 19 września 2002 r.;X. na mocy art. 41 § 1 i § 2 w zw. z art. 43 § 1 w zw. zart. 39 pkt 2 orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia działalnościgospodarczej w zakresie działalności budowlanej i handlowejoraz zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w podmiotach prowadzącychtaką działalność na okres lat 10;5XI. na mocy art. 46 § 1 orzekł wobec oskarżonego środekkarny w postaci obowiązku naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz„P.” kwoty 2 368,23 wyrok Sądu Rejonowego zaskarżyli apelacjami obrońcaoskarżonego oraz sam oskarżony Eugeniusz zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:1. obrazę przepisów postępowania mogącą mieć istotny wpływna wynik postępowania, a to art. 378 § 2 przez nieuwzględnieniew toku postępowania wniosku oskarżonego o zwolnienie z obowiązkówobrońcy ustanowionego z urzędu, co doprowadziło do naruszeniaprawa oskarżonego do realnej obrony,2. obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 286 § 1 284 § 2 i art. 270 § 1 przez przyjęcie, iż zachowanieoskarżonego wypełnia znamiona przestępstw z powołanychprzepisów, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy niepozwala na przyjęcie takiego wniosku,i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienieoskarżonego od stawianych mu Eugeniusz B. w swojej osobistej apelacji zaskarżyłwyrok w całości i powołując się na przepisy art. 438 pkt 1 – 3 zarzucił: obrazę przepisów prawa materialnego, obrazę przepisów postępowania, błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,które – przez nieprawidłową ocenę dowodów – doprowadziłydo przyjęcia, że oskarżony dopuścił się zarzucanych czynówi wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od dokonaniaprzypisanych czynów, względnie o uchylenie wyroku i przekazaniesprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego z dnia 13 października 2005 r. Sąd Okręgowy w K., porozpoznaniu opisanych apelacji, utrzymał w mocy zaskarżony wyrokSądu wyrok zaskarżył kasacją obrońca Eugeniusza B., który zarzuciłzaskarżonemu orzeczeniu rażące naruszenie prawa, mogącemieć istotny wpływ na wynik postępowania, a to: art. 378 § 2 przez przyjęcie, że zaufanie oskarżonego dowyznaczonego obrońcy nie jest warunkiem prawidłowego pełnieniaobrony z urzędu, a w konsekwencji naruszenia prawa oskarżonego dorealnej obrony, art. 286 § 1 art. 284 § 2 art. 586 i art. 270 § przez przyjęcie, że czyny oskarżonego wypełniają znamiona przestępstwstypizowanych we wskazanych tej podstawie obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyrokui uniewinnienie oskarżonego od zarzutów aktu oskarżenia, względnie ouchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownegorozpoznania Sądowi Najwyższy nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż oba przedstawionew niej zarzuty są niezasadne, przy czym zarzut wskazany jako drugiw kolejności, jest bezzasadny w stopniu obraza art. 378 § 2 jakiej zdaniem skarżącegomiał się dopuścić Sąd pierwszej instancji, nie znajduje jakiegokolwiekpotwierdzenia. Należy zauważyć, że w kasacji obecnie atakuje się jedentylko fragment stanowiska Sądu odwoławczego – wyrażonego wodpowiedzi na stosowne zarzuty apelacji oskarżonego i jego obrońcy zurzędu – a mianowicie w zakresie, w którym sąd ten stwierdził, iż wpostępowaniu Sądu Rejonowego nie można dopatrzyć się naruszeniawskazanego przepisu w zakresie, w którym we wniosku o zmianę7obrońcy z urzędu oskarżony powołał się na utratę swego zaufania dowyznaczonego mu adwokata. Artykułując pod adresem sądu odwoławczegozarzut rażąco błędnego uznania, że „zaufanie oskarżonegodo wyznaczonego obrońcy nie jest warunkiem prawidłowego pełnieniaobrony z urzędu, a w konsekwencji prawa oskarżonego do realnejobrony”, autor kasacji zdaje się jednak nie dostrzegać, że wymowastanowiska Sądu Okręgowego – słusznie wytkniętego jako w tymmiejscu nietrafne – jest wszak całkiem inna, co wynika z tej części argumentacji,którą skarżący pomija. Należy zatem przypomnieć, że wpierwszej kolejności Sąd ten podkreślił, iż warunkiem wyznaczenia innegoobrońcy z urzędu jest – zgodnie z treścią art. 378 § 2 –uzasadniony wniosek obrońcy lub oskarżonego i stwierdził, że „wymógzłożenia uzasadnionego wniosku oznacza, iż oskarżony winien wskazaćdlaczego domaga się zmiany adwokata, w tym dlaczego nie darzyobrońcy zaufaniem i domaga się innego obrońcy”. W tym też zakresieuznał, że „w przedmiotowej sprawie oskarżony wnosząc o zmianęobrońcy w istocie nie uzasadnił swojego wniosku (...)”. Z tego więc,między innymi, powodu Sąd Okręgowy wyraził pogląd (idąc także zatreścią wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 października2002 r., II AKa 287/02), że deklaracja oskarżonego o utracie zaufaniado wyznaczonego obrońcy nie jest wystarczająca do zmiany w obsadziefunkcji więc w powyższym kontekście autor kasacji w jej uzasadnieniupodnosi, że brak zaufania ze strony oskarżonego stał na przeszkodziepełnej z nim współpracy i współdziałaniu w zakresie uzyskaniaod niego informacji o stanie faktycznym sprawy oraz, w konsekwencji,formułowaniu stosownych wniosków dowodowych (jakkolwiekobrońca twierdzi, że realizował linię obrony zgodną ze stanowiskiemoskarżonego), to argumentacja taka w istocie chybia celu, a jej rozwa8żenie staje się bezprzedmiotowe. Nadal bowiem (podobnie jak w tokuprocesu) nie została wskazana jakakolwiek przesłanka, która miałabyprzemawiać za realnością (prawdziwością) twierdzenia oskarżonego,jakie stanowiło podstawę rozważań jego wniosku na płaszczyźnie § 2 iż utracił on zaufanie do wyznaczonego mu adwokata, iby mógł mieć ku temu rzeczywiste powody, uzasadniające jego zaś wskazanej okoliczności i potrzebie jej uwzględnienia,jako uzasadnionej podstawy wniosku o zmianę obrońcy z urzędu,przeczy jednoznacznie analiza przebiegu rozprawy głównej i treściwniosków składanych (pisemnie i ustnie) przez oskarżonego istocie, oskarżony złożył jeden tylko niedwuznaczny wniosek owyznaczenie innego obrońcy w miejsce reprezentującego go dotychczasadwokata, a mianowicie w piśmie z dnia 22 września 2004 r.,złożonym w końcowej fazie procesu (...). W piśmie tym oskarżonypodniósł, że on sam prezentuje własną, a obrońca własną linię obrony,a poza tym obrońca zaniedbuje swoje obowiązki i wyręcza się substytucjąadwokacką, nie zgłasza wniosków dowodowych, nie konsultuje zoskarżonym decyzji i działa na szkodę jego interesów. Już jednak narozprawie oskarżony odnośnie tego wniosku oświadczył (...), że „wnioseko zmianę obrońcy nie zmierza do przedłużenia postępowania awynika z tego, że oskarżony sam się broni i w ogóle obrońcy nie potrzebuje”.Takie też stanowisko, sprowadzające się do żądania całkowitegozwolnienia obrońcy z udziału w procesie, wyrażał oskarżony wswych poprzednich wnioskach, zwłaszcza po zajęciu przez Sąd Rejonowystanowiska w przedmiocie uznania za obligatoryjny udziału wpostępowaniu obrońcy z powodów wskazanych w art. 79 § 1 pkt 3 i §2 i po skonstatowaniu, że przebieg rozprawy przeczy twierdzeniuoskarżonego o różnicy w linii obrony między nim a jego obrońcą9(wniosek oskarżonego – rozprawa z dnia 26 września 2003 r.). I tak, wkolejnym piśmie z dnia 29 września 2003 r. (...) oskarżony zawarłstwierdzenie, że „obrońca nie reprezentuje jego osoby, prokurator iprzewodniczący to przestępcy (...)”, a na rozprawie w dniu 3 października2003 r. co do tego pisma oświadczył (...), że „obrońca go nie reprezentuje,nie ma obligatoryjnej obrony zgodnie z skoro biegli stwierdzili, że oskarżony nie jest chory psychiczniea udział obrońcy naraża Skarb Państwa na wydatki”, i dalej, że „nietylko zachodzi różnica zdań co do linii obrony, ale utracił zaufanie doobrońcy a w takiej sprawie jak ta, tylko oskarżony zna wszystkieszczegóły”. Podobnie w pismach z dnia 13 października 2003 r. (...) i zdnia 18 października 2003 r. (...) oskarżony podając, że nie ma doobrońcy zaufania oraz, że występuje „zasadnicza różnica zdań”oświadczył, iż „będzie bronił się sam, nie widzi potrzeby prawnej adwokata”,„nigdy nie chciał obrońcy a sąd mu go daje na siłę”. Mimo toobrońca nadal pełnił swe obowiązki w okresie kolejnych kilku miesięcy,tj. do zakończenia, w grudniu 2004 r., rozprawy głównej, bowiem SądRejonowy postanowieniami wydanymi w dniach: 26 września, 3 październikai 13 października 2003 r. oraz w dniu 22 września 2004 r. nieuwzględniał wniosków stan sprawy dobitnie więc świadczy o słuszności rozstrzygnięciaSądu odwoławczego akceptującego stanowisko Sądu ulega bowiem wątpliwości, że wnioski oskarżonego niebyły wnioskami uzasadnionymi w rozumieniu art. 378 § 2 Oskarżonynie domagał się wyznaczenia mu innego adwokata, a we wnioskacho zwolnienie wyznaczonego mu obrońcy, z powodu braku zaufania,bądź nie podawał okoliczności, które uzasadniałyby to stanowisko,bądź odwoływał się do okoliczności zupełnie nieprzystającychdo realiów sprawy lub niewiarygodnych. Powyższego, nie sposób przy10tym rozważać w oderwaniu od innych występujących w sprawie okoliczności– mających miejsce w początkowej fazie rozprawy, równolegleze składaniem omawianych wniosków – które łączą się z ocenąpostawy, jaką oskarżony zajmował w toku procesu, a którą to postawęnależy nazwać mianem destrukcyjnej. Oskarżony wielokrotnieubliżał przewodniczącemu składu sądzącego, prokuratorowi, świadkomskładającym zeznania (kilkakrotnie karany był karą porządkową),ponawiał niemające uzasadnienia wnioski o wyłączenie sędziegoprzewodniczącego, utrudniał nawiązanie z nim rzeczowego kontaktu,pomimo że jego stan psychiczny nie stanowił, w myśl opinii sądowopsychiatrycznej,jakiejkolwiek przeszkody dla jego uczestniczenia wrozprawie. W tym kontekście zarzuty oskarżonego (por. także wywódjego apelacji), że wyznaczony mu obrońca nie czynił z nim uzgodnieńco do linii obrony, jawią się jako nieznadujące podstaw obiektywnych,a jego twierdzenia o braku zaufania do adwokata, jako tym bardziejgołosłowne. Szczególnie zaś istotne jest to, że obrońca, popierając narozprawie wnioski oskarżonego o zwolnienie go z obrony, nie potwierdzałistnienia jakichkolwiek powodów, dla których miałoby dojść do zachwianiazaufania do niego, ani też – w szczególności – na istnieniejakichkolwiek różnic w taktyce obrony, przyjętej przez niego i przezoskarżonego. Co do tego zaś, że obrońca w toku procesu wspierał linięobrony oskarżonego, popierając jego wnioski dowodowe, zadającświadkom stosowne pytania, skarżąc w imieniu oskarżonegoposzczególne decyzje procesowe i składając inne wnioski, nie możebyć – w świetle materiałów sprawy – powyższych powodów, postawiony w kasacji zarzut należyuznać za bezzasadny. Wprawdzie wyrażony za Sądem Apelacyjnym wK. pogląd Sądu Okręgowego, że „zaufanie oskarżonego do wyznaczonegomu obrońcy nie jest warunkiem prawidłowego pełnienia obro11ny przez wyznaczonego adwokata” jest oczywiście błędny (por. wyrokSądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2004 r., II KK 296/03, Lex nr109839), jednak przytoczenie tego poglądu nie miało wpływu na treśćrozstrzygnięcia Sądu odwoławczego, skoro sąd ten rozważył jednocześnieokoliczności istotne z punktu widzenia oceny prawidłowościdecyzji Sądu pierwszej instancji, odmawiających uwzględnienia omawianychwniosków oskarżonego – z braku uzasadnionych podstaw. Wtym też kontekście, należy podkreślić, że w myśl obowiązującegoobecnie brzmienia art. 378 § 2 do zwolnienia obrońcy z urzęduz jego obowiązków (i wyznaczenia innego obrońcy) dochodzi w wynikudecyzji sądu, której to decyzji sąd nie podejmuje w sposób automatyczny,spełniając jakiekolwiek żądanie oskarżonego (obrońcy), leczpo dokonaniu odpowiedniej kontroli zasadności złożonego w tymprzedmiocie wniosku. Nie sposób wobec tego uznać, by zasadnośćwniosku opartego na twierdzeniu oskarżonego o braku zaufania dowyznaczonego mu obrońcy, miała się znajdować poza jakąkolwiekoceną ze strony sądu, choćby za oczywistość traktować stwierdzenie(por. akceptowane w tym miejscu wywody przytaczanego wyroku SąduNajwyższego), że w sytuacji, gdy brak owego zaufania wynika zbraku aprobaty oskarżonego dla przyjętej przez obrońcę strategiiobrony, zakazy wynikające z art. 74 § 1 i art. 86 § 1 nie pozwalająna żądanie, by ujawnił swoją linię obrony i różnice zachodzące międzyjego taktyką a taktyką wypracowaną przez obrońcę. Należy wszakmieć na uwadze, że brak zaufania do obrońcy z urzędu może wynikaćz całkiem innych, niż wskazana przyczyn – znajdujących, bądź nieznajdujących uzasadnienia w konkretnych faktach, które w takim raziepowinny podlegać obiektywnej kontroli ze strony sądu. Jeśli więc nieulega wątpliwości, że brak zaufania oskarżonego do wyznaczonegomu obrońcy z urzędu, jako przesłanka wniosku złożonego na podsta12wie art. 378 § 2 może stanowić podstawę uzasadniającą podjęcieprzez sąd decyzji o zwolnieniu tego obrońcy z obowiązków, to jednaktylko o tyle, o ile fakt zaistnienia wskazanej przeszkody prawidłowegopełnienia przez adwokata obowiązków obrończych zostanie wykazanyrzeczową (niewchodzącą w zakres strategii obrony) przez wnioskującego samej tylko gołosłownej i nieznajdującej pokrycia w realiach sprawy deklaracji w tym przedmiocie,nie może być uznane za przesłankę uzasadniającą podjęcie z zaprezentowanych w kasacji zarzutów jawi się jakooczywiście bezzasadny w rozumieniu art. 535 § 2 Twierdzenieskarżącego, że Sąd Okręgowy dopuścił się obrazy wskazanych w zarzucieprzepisów prawa materialnego należy traktować wprost jakonieporozumienie. W uzasadnieniu kasacji nie wskazano wszak żadnegoargumentu, z którego miałoby wynikać, że Sąd odwoławczy błędniezinterpretował znamiona przestępstw w kolejno wymienionych przepisach,albo też, że przepisy te zastosował wbrew przyjętym ustaleniomświadczącym o niewypełnieniu przez Eugeniusza B. ich znamion. Zomawianego uzasadnienia jasno natomiast wynika, że jego autor zarzuca,iż sąd poczynił błędne ustalenia faktyczne co do zarzucanegooskarżonemu działania. Postawienie zaś takiego zarzutu jest w postępowaniukasacyjnym niedopuszczalne, co jednoznacznie wynika z treściart. 523 § 1 a co było też przedmiotem licznych (także publikowanych)judykatów Sądu Najwyższego. Dodać tylko w tym miejscunależy, że sformułowana w kasacji argumentacja nie uzasadnia wżadnej mierze hipotetycznego (bo przecież nie wyartykułowanego) zarzutuobrazy przepisów prawa procesowego, jakiej sądy miałyby siędopuścić przy dokonywaniu ustaleń faktycznych i ich kontroli, lecz wistocie stanowi ona żądanie od instancji kasacyjnej przeprowadzenia13trzecioinstancyjnej kontroli tych ustaleń, po dokonaniu „własnej” ocenyzgromadzonych w sprawie dowodów, jakie to żądanie nie znajdujepodstaw tych wszystkich przyczyn, uznając, że wniesiona kasacja niepodlega uwzględnieniu, Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie. Jeśli kontrolowany przedsiębiorca nie może uczestniczyć w czynności przesłuchania świadka, ma prawo zwrócić się do organu podatkowego o wyznaczenie innej daty. Reklama REKLAMA
Zgodnie z art. 35 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki; załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, w postępowaniu odwoławczym zaś – w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania (art. 35 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego ). O każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy, a ten sam obowiązek ciąży na organie administracji publicznej również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu (art. 36 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego ). Należy podkreślić, że omawiane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego mają również zastosowanie w ponownym postępowaniu, jakie toczy się przed organem I instancji po uchyleniu decyzji czy postanowienia w trybie postępowania odwoławczego/zażaleniowego. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie określają, jak długi powinien być „nowy termin załatwienia sprawy” wyznaczany na podstawie art. 36 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego Uwzględniając jednakże, iż Kodeks postępowania administracyjnego przewiduje terminy dzienne, tygodniowe i miesięczne (zob. art. 57 § 1–3 Kodeksu postępowania administracyjnego ), należałoby przyjąć, że nowy termin załatwienia sprawy powinien być oznaczony w dniach, tygodniach, miesiącach. Tylko wtedy, gdy pewien przedział czasu zostanie określony precyzyjnie poprzez wskazanie momentu jego początku lub przynajmniej końca (np. „sprawa powinna zostać załatwiona do dnia 15 marca bieżącego roku”), można mówić o określeniu terminu. Za wadliwe należałoby uznać wskazanie terminu załatwienia sprawy jako np. „dwóch miesięcy od dnia zgromadzenia całości materiału dowodowego” (wyrok WSA z dnia 27 czerwca 2006 r., I SAB/Wa 219/05, LEX nr 219343) czy odwołania się do pewnego okresu po wejściu w życie aktów wykonawczych do ustawy (wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2000 r., III SAB 75/00, LEX nr 48005). Kodeks postępowania administracyjnego nie rozstrzyga także kwestii formy, w jakiej powinno nastąpić wyznaczenie dodatkowego terminu załatwienia sprawy. W art. 36 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego wskazano jedynie, że właściwy organ administracji publicznej prowadzący postępowanie powinien zawiadomić strony o każdym niezałatwieniu sprawy w terminie, podając przyczyny niedochowania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Nie ma przeszkód, by wszystkie te działania zostały dokonane w ramach jednej czynności procesowej, której należałoby nadać formę postanowienia. Niewątpliwe niedochowanie terminu i jednoczesne wyznaczenie nowego stanowią kwestię wynikającą w toku postępowania, co przemawia za zachowaniem takiej właśnie formy porcjowej (zob. art. 123 Kodeksu postępowania administracyjnego ). Postanowienie o wyznaczeniu dodatkowego terminu załatwienia sprawy powinno zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę jego wydania, oznaczenie strony lub stron albo innych osób biorących udział w postępowaniu, powołanie podstawy prawnej (art. 36 § 1 w zw. z art. 123 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego ), rozstrzygnięcie (np. „z uwagi na niedochowanie terminu załatwienia sprawy wynikające z art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego wyznaczyć dodatkowy termin załatwienia sprawy do dnia …”) oraz pouczenie, że na takie postanowienie nie służy zażalenie. Zgodnie z art. 141 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego na wydane w toku postępowania postanowienia zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy kodeks tak stanowi. Ponieważ kodeks nie przewiduje w tej sytuacji zażalenia, wykluczona jest także możliwość uruchomienia w stosunku do tego postanowienia trybów nadzwyczajnych (wznowienia postępowania czy stwierdzenia nieważności). Mimo że wykładnia art. 124 § 2 oraz art. 125 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przemawiałaby za brakiem konieczności sporządzania uzasadnienia i możliwością niedoręczania takiego postanowienia, ze względu na jego znaczenie dla strony oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa (art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego ) należałoby przyjąć, że postanowienie o wyznaczeniu dodatkowego terminu załatwienia sprawy powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz zostać doręczone stronom. W zakresie skutków procesowych, jakie wywołuje wyznaczenie dodatkowego terminu załatwienia sprawy, należy wskazać przede wszystkim na związanie organu prowadzącego postępowanie wyznaczonym terminem. Związanie to oznacza, że nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy i wydanie decyzji przed wyznaczonym terminem. W takiej bowiem sytuacji strona ma prawo uznać, że do upływu wyznaczonego terminu może gromadzić i przedstawiać dokumenty i wnioski dowodowe. Wydanie decyzji przed upływem dodatkowego terminu załatwienia sprawy stanowiłoby rażące naruszenie przepisów procesowych. Tym bardziej, gdyby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło bez umożliwienia stronie wypowiedzenie się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego (zob. art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego ) i poinformowania jej o zamiarze zakończenia postępowania. Przydatne materiały: Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
sądowego usprawiedliwiające jego niestawiennictwo na rozprawie i wniósł o wyznaczenie innego terminu rozprawy, a mimo to rozprawa się odbyła. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Z. wyrokiem z dnia 11 czerwca 2019 r. uchylił zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazał do
można określić nowy tryb procedowania w postępowaniu cywilnym (nowe art. 205(1) kpc i następne). Wszystko po to, aby usprawnić postępowanie oraz przyspieszyć tryb procedowania. Ale żeby było szybciej, najpierw musi być… nowym sposobie doręczania pism już pisałem w poprzednim artykule na Linkedin, brak tzw. domniemania doręczenia może spowodować, że doręczenie pozwu potrwa nawet kilka razie doręczenia pozwu, nie złożenie odpowiedzi na pozew będzie skutkowało przyznaniem twierdzeń z pozwu oraz (nawet) prawem wydania przez Sąd wyroku zaocznego już na początkowym stadium na posiedzeniu po złożeniu odpowiedzi na pozew, nowy element postępowania – posiedzenie przygotowawcze, podczas którego sporządzany będzie plan także będą zobowiązane do stawiennictwa na takim posiedzeniu (udział pełnomocnika co do zasady nie zwalnia strony z obowiązku stawiennictwa). Nieusprawiedliwionanieobecność powoda na posiedzeniu spowoduje umorzenie postępowania przez sąd ! Jeżeli nie stawi się pozwany, wtedy jego nieobecność będzie łączyła się się ze związaniem przez plan rozprawy, który został ustalony pod jego planu rozprawy ma być zarazem granicznym momentem przytaczania przez obie strony twierdzeń i dowodów na uzasadnienie ich wniosków bądź też dla odparcia twierdzeń i wniosków strony przeciwnej. Ustawa przewiduje jednak, że niekiedy konieczne będzie wyznaczenie kilku posiedzeń, tyle że powinny się one odbywać w kolejnych dniach, a gdyby to było nierealne - w możliwie krótkich odstępach rozprawy zawierał będzie informacje dotyczące przedmiotu sporu, wskazanie zarzutów drugiej strony, terminy posiedzeń, kolejność przeprowadzania dowodów, termin zamknięcia rozprawy lub ogłoszenia wyroku (sic !).Twierdzenia i dowody strony będą mogły wytaczać tylko na etapie postępowania przygotowawczego, do momentu zatwierdzenia planu rozprawy (chyba że pojawią się nowe okoliczności w sprawie – art. 205 (12) § 1, który chyba będzie nowym najczęściej powtarzanym przepisem w znowelizowanym kodeksie)Przepisy powyższe obowiązują od 07 listopada 2019 Po doręczeniu pozwu oraz wniesieniu odpowiedzi na pozew, sąd będzie wyznaczał posiedzenie podczas którego będzie ustalany plan rozprawy (swoistego term sheetu planowanego postępowania). Wszelkie nowe wnioski dowodowe wniesione po zatwierdzeniu planu rozprawy będą sprekludowane (uznane za spóźnione oraz pominięte), chyba że zajdą specjalne okoliczności wymienione w ustawie (tzw. ekskulpatory). Rozprawy doktorskie przed obroną będą obligatoryjnie udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej podmiotu doktoryzującego. Jednym z warunków wszczęcia postępowania w sprawie nadania stopnia doktora (dawne otwarcie przewodu doktorskiego) będzie złożenie rozprawy doktorskiej wraz z pozytywną opinią promotora lub promotorów.

Dzien dobry/wieczor Wszystkim!Szukam odpowiedzi na pytanie i pomoc w rozwiazaniu mianowicie, pewnie kazdemu jest znany temat polis na zycie, ktore byly zakladane w czasie, gdy na rynku mielismy jeszcze stara moim problemem jest to, ze wnioslam sprawe do sadu, adwokat wyliczyl sume, jaka powinnam dostac, chociaz jest ona smiesznie mala, a gdy ostatnio rozmawialam z osoba, ktora sama wyliczala sobie stawki, stwierdzila, ze jest wrecz niemozliwym, aby suma pieniezna, ktore mi sie nalezy byly tak kazdym razie - sprawa miala sie odbyc w maju, na sprawie stawila sie, jednak nie odbyla sie ona ze wzgledu na chorobe dostalam ponowne wezwanie - odebrala je moja mama, z racji, ze ja przebywam na terenie Niemiec. Niestety, z powodu kosztow wyjazdu oraz pracy nie mam mozliwosci stawic sie w wyznaczonym pierwszy raz wezwana na rozprawe dostalam jedynie pismo zawiadamiajace o jej miejscu i terminie i zadnego odpisu, ktory ku mojemu zdziwieniu zostal tym razem zalaczony, nie znam sie na tym, ale jest to dla mnie bynajmniej dziwne. W odpisie jest rowniez "reakcja" pozwanego na moje powodztwo, ktora wydaje mi sie dosc "bezczelna", ale mniejsza z linkami zalaczam dokumenty do prosze o pomoc, jak moge napisac Wniosek o zmiane terminu rozprawy i wyznaczenie jej np. w terminie, ktory bylby dla mnie optymalny, jakoze wtedy moglabym sobie pozwolic na podroz do Polski. Z tego co wiem, nie moge sie powolywac na pracodawce, jako, ze jestem osoba samodzielna, prowadzaca wlasna dzialalnosc gospodarcza tudziez finansowa. Jednak oczywiscie decydujaca jest moja obecnosc w kraju, ze wzgledu na opieke nad klientami oraz realizacje zlecen jak rowniez ze wzgledow finansowych i ostatniej bezowocnej podrozy do moglby mi ktos pomoc, bylabym bardzo wdzieczna, poniewaz czas mnie problemem jest dla mnie zatytulowanie dokumentu, oraz uzasadnienie jakie powinnam umiescic. Pytalam o to mojego adwokata, ale "zlal" sprawe i nie udzielil mi w zasadzie zadnych informacji - i jeszcze jedno pytanie: czy moge poprosic sad o wyznaczenie pelnomocnika ( wyzej wymieniony Pan Mecenas stwierdzil, ze nie ma takiej mozliwosci i przywileju, mimo, ze nie mieszkam w Polsce).LINKI:STR 1STR 2STR 3STR 4

wniosek o odroczenie rozprawy, wyznaczenie nowego terminu rozprawy, przepis kodeksu postępowania cywilnego, możność obrony, wniosek o wyznaczenie, nieważność postępowania, pozbawienie strony możności obrony, pozbawienie strony możności, niemożność stawiennictwa na rozprawie, odroczenie publikacji, konkretny przepis kodeksu wniosek o dozór elektroniczny a termin rozprawy Pytanie z dnia 08 sierpnia 2019 Dobry wieczót. Mój mąż od maja odbywa kare 11 pozbawienia wolności w Poznaniu złożony jest wniosek o dozór elektroniczny wniosek jest zarejestrowany juz w sądzie w Poznaniu i moje pytanie jest jak długo będzie czekał na wyznaczenie daty rozprawy dodam ze pomiary i wywiady zostały juz przeprowadzone. 11 miesięcy zakładam? czeka się średnio do 3 miesięcy Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem? § 4. W razie oddalenia wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, zgłoszonego w przypadkach, o których mowa w § 2 lub § 3, termin do wniesienia środka zaskarżenia biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia, a jeżeli postanowienie zostało wydane na posiedzeniu jawnym - od dnia jego ogłoszenia. Jeżeli jednak strona W jakich przypadkach istnieje możliwość odroczenia rozprawy sadowej? Z racji zaznaczonego w Kodeksie postępowania cywilnego postulatu szybkości postępowania i zapobiegania jego przewlekaniu (art. 6) możliwość odroczenia rozprawy została ograniczona do wskazanych z ustawie przypadków. Zgodnie z art. 156 sąd nawet na zgodny wniosek stron może odroczyć posiedzenie tylko z ważnej przyczyny. Ponadto rozprawa ulega odroczeniu, jeśli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć (art. 214 § 1). Sąd może skazać na grzywnę stronę, jeżeli powołała się w złej wierze na nieprawdziwe okoliczności, które skutkowały odroczeniem rozprawy (§ 2). Jednym z uzasadnionych ważnych powodów odroczenia rozprawy może być choroba strony. Usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby stron wymaga jednak przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie sądu, wystawionego przez lekarza sądowego (art. 2141 § 1). Choroba strony, potwierdzona zaświadczeniem lekarskim i taka, która uniemożliwia stawienie się w sądzie, w każdym wypadku powinna prowadzić do odroczenia rozprawy, tym bardziej jeśli strona nie jest reprezentowana w procesie przez pełnomocnika (Sąd Najwyższy w wyroku z 28 stycznia 1997, sygn. akt I CKU 175/97; także: wyrok SN z 15 stycznia 2004 r., sygn. akt II CK 343/02). Powołanie innych ważnych powodów w żadnych wypadku nie jest dla sądu wiążące. Sąd ocenia (w przypadku strony), czy stanowią one nadzwyczajne wydarzenie lub inną przeszkodę, której nie można przezwyciężyć. Sąd odroczy posiedzenie, tylko jeśli według jego oceny podane przyczyny wyczerpują powyższe przesłanki. W jaki sposób zawiadomić sąd o zaistnieniu okoliczności uzasadniających odroczenie rozprawy? Wobec powyższego trudno jest stwierdzić, czy sąd oceni, iż podane przez Panią przyczyny stanowią takie, których nie można przezwyciężyć. W mojej ocenie powinien je za takie uznać – prawo do udziału w rozprawie nie może być bowiem realizowane kosztem utraty pracy, natomiast sąd niekoniecznie musi to ocenić w taki sam sposób. Nadmienię, że nie znalazłam w systemach informacji prawnej orzeczeń, które dawałyby jednoznaczną odpowiedź, jak traktować Pani wniosek. W mojej ocenie powinna Pani jak najszybciej złożyć wniosek o odroczenie rozprawy, następnie telefonicznie dowiadywać się, czy sąd przychylił się do tego wniosku. Jeśli się nie przychyli, gdyby miała Pani możliwość, może niewiele przed rozprawą uzyskać zaświadczenie lekarza sądowego o chorobie i złożyć taki wniosek ponownie, ale już na innej podstawie, na której na pewno sąd musi rozprawę odroczyć. Żeby zawiadomić sąd o zaistnieniu okoliczności uzasadniających odroczenie rozprawy i wnioskować o to odroczenie, należy przesłać do sądu pismo. Pismo może być zatytułowane „wniosek o odroczenie rozprawy”. Należy w nim wnieść o odroczenie terminu rozprawy wyznaczonego na 11 marca 2015 r. i wyznaczenie nowego terminu po dniu…. Jak uzasadnić wniosek o odroczenie rozprawy sądowej? W dalszej kolejności należy taki wniosek uzasadnić (podobnie jak zrobiła to Pani w pytaniu), podając przyczynę nieobecności i załączając dowód na potwierdzenie przywołanych okoliczności (np. umowę, na której podstawie Pani pracuje, orzeczenie o niepełnosprawności itd.). Można podać, że fakt, iż nie jest Pani reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, a także charakter sprawy i jej waga dla Pani uczyniły taki wniosek koniecznym, bowiem Pani obecność na rozprawie jest niezbędna i pozwoli na obronę Pani praw. We wniosku może Pani poprosić o informację na adres e-mail, natomiast spełnienie tej prośby będzie zależało już tylko od dobrej woli pań w sekretariacie sądu, stąd nie należy się spodziewać, że rzeczywiście tą drogą Pani informację otrzyma. Lepiej - tak jak wskazałam - dowiadywać się w sądzie telefonicznie co do skutków rozpatrzenia wniosku. Nadmienię jeszcze, że wedle orzecznictwa „w modelu postępowania kontradyktoryjnego ranga rozprawy jest szczególnie istotna i prawo do udziału w rozprawie należy do podstawowych uprawnień strony, która nie ma jednocześnie obowiązku przedstawiania swojego stanowiska na piśmie w przypadku, kiedy z przyczyn przez siebie niezawinionych nie może uczestniczyć w rozprawie” (wyrok SN z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt III CSK 155/13). Może Pani podać adres w Niemczech, natomiast dla ekonomiki procesowej lepiej byłoby podać adres do doręczeń w Polsce (informacja o odroczeniu szybciej zostanie doręczona), z podaniem właśnie, iż jest to tylko adres do doręczeń. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

5. wyznaczenie arbitra na wniosek strony (par. 23 ust. 2) lub w zastępst wie strony, która odmawia lub zaniedba wyznaczenia arbitra w ciągu zakreślonego terminu (par. 23 ust. 1) oraz wyznaczenie przewodniczącego zespołu orzekającego w przypadku, gdy arbitrzy nie mogą osiągnąć porozumienia co do jego osoby (par. 23 ust. 3). 6.

„Dlaczego w mojej sprawie nic się nie dzieje” Aby ustrzec się długoletniej sprawie w sądzie warto wiedzieć czym są terminy w sprawie o rozwód. Na niektóre z nim możemy mieć bezpośredni wpływ inne są terminami z góry narzuconymi przez ustawodawcę. Administracja związana z założeniem sprawy w Sądzie. Składając pozew o rozwód na starcie zderzymy się z administracją. W pierwszej kolejności sprawa jest zarejestrowana w Sądzie. Sprawie nadaje się sygnaturę. Sąd wybiera się sędziego, który będzie ją prowadzić. Takie działania trwają nie krócej niż tydzień czasem dłużej. Następnie sędzia podejmuje się kolejnych czynności. Najpierw jeśli są wnioski o zabezpieczenie na przykład alimentów Sąd musi je rozpoznać niezwłocznie. Kolejne Sąd przesyła również odpowiedź na pozew do drugiego małżonka. Ile czasu zajmie wykonanie tych czynności ? W praktyce około miesiąca. Zatem po wykonaniu szeregu czynności których nie widać składający dowie się o wysłaniu odpowiedzi na pozew do drugiej strony w liście z Sądu. Wnioski o zabezpieczenie – terminy Po otrzymaniu postanowienia o zabezpieczeniu naszych wniosków lub odmowie ich zabezpieczenia biegną nam ustawowe terminy na odwołanie się. Ma to jednak konsekwencję, jeśli my lub druga strona złoży odwołanie sprawa nie ruszy dalej. Następnie skład innego Sądu będzie rozpatrywał nasze odwołania od postanowień na zabezpieczenie czy to alimentów czy kontaktów. Jaki jest czas oczekiwania na rozpatrzenie odwołania ? Nie krócej niż miesiąc, w praktyce może być to dwa lub trzy miesiące a nawet więcej. Do tego czasu nie będzie nowego terminu rozprawy. Zatem jeśli zależy nam na czasie to warto przemyśleć czy decyzją Sądu o zabezpieczeniu jest absolutnie nie do przyjęcia a może jest wystarczająca na potrzeby przebiegu sprawy, ponieważ to ważne decyzja ta nie jest ostateczna. Zabezpieczenie również alimentacyjne jest tylko na czas trwania sprawy. W wyroku Sąd może zasądzić wyższe lub niższe alimenty niż postanowieniu o zabezpieczenie ich. Odpowiedź na pozew oraz dalsze pisma procesowe w sprawie Zawsze po złożonym pozwie drugi małżonek ma prawo w ciągu 14 dni od doręczenia pozwu wysłać swoja odpowiedź na piśmie. Odpowiedź na pozew wysłana jest do osoby inicjującej sprawę, która znów na 14 dni najczęściej do ustosunkowania się do tego pisma. W praktyce wszystko wysyłane jest za pomocą operatora pocztowego Poczta Polska. Czas trwania z obrotem dokumentów do Sądu nie mniej niż 1- miesiąca. Wtedy z reguły Sąd ma pierwszą szanse na wyznaczenie terminu rozprawy. Ile czasu upłynęło od naszego złożenia pozwu ? Statystycznie z reguły nie mniej niż 1 miesiąc do 2 miesięcy. Wyznaczenie terminu rozpraw i wnioski dowodowe w sprawie Sędziowie często kierują się zasada, iż w pierwszej kolejności wyznaczają termin rozprawy dla spraw, gdzie strony mają zgodne tożsame wnioski. Dlaczego ? Takie sprawy posiadają mniej wniosków dowodowych w szczególności mam na myśli takie wnioski jak dowody dotyczące przesłuchań świadków. Aby przesłuchać rodzinę stron czy przyjaciół Sąd musi przeznaczyć więcej czasu a czasem wyznaczyć w praktyce dwa lub trzy osobne terminy na rozprawę. Dlatego kolejną wskazówką jest rozważenie jakie wnioski składamy do sprawy, kogo chcemy powołać na świadka i czy te osoby mają realną i bezpośrednią wiedzę na temat życia stron. Termin na który nie mamy wpływu jest to termin wyznaczenia rozprawy przez Sąd. Z reguły czas oczekiwania obecnie może równać się trzem miesiącom lub dłużej. Jeśli w sprawie nic się nie dzieje, nie ma czynności, które Sąd musi rozpoznać możemy złożyć wniosek prośbę o wyznaczenie terminu rozprawy. Takie pismo ma charakter przypominający Sądowi o sprawie. Dlaczego tak długo czekamy na wyznaczenie terminu?. Statystycznie w Polsce ilość spraw nie zmniejsza się z roku na rok lecz zwiększa. Ilość sędziów niestety nie wzrasta.. Zawarcie porozumienia w trakcie sprawy w Sądzie Na każdym etapie sprawy w Sądzie możemy podpisać ugodę. Takie działanie skróci sprawę czas sprawy. Sąd nie będzie musiał kończyć postępowania dowodowego. Biorąc pd uwagę całą biurokrację na która składa się założenie sprawy i jej prowadzenie porozumienie się przed sprawą lub w trakcie po prostu jest zawsze korzystne dla stron. Są terminy na które nie będziemy mieć wpływu w trakcie prowadzenia sprawy. Dlatego pomimo, iż strony nie mają nawet pierwszego terminu rozprawy to przed Sąd w sprawie musi wykonać szereg czynności o których wykonaniu strony często nie mają świadomości. adw. Klaudia Gąsior
Wniosek o odroczenie terminu rozprawy powinien zostać poparty prawdziwymi i uzasadnionymi okolicznościami. Zgodnie bowiem z art. 214. § 1 kpc. rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi
- Szczególnie skomplikowana sprawa nie zostanie załatwiona w terminie. Czy można podać stronie nowy termin załatwienia tej sprawy wskazując, że nastąpi to w ciągu 2 miesięcy od otrzymania danych od innego organu? Nie. Zgodnie z art. 35 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej organ ma obowiązek załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Niezwłocznie trzeba załatwiać sprawy, które mogą być rozpatrzone na podstawie dowodów przedstawionych przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub na podstawie faktów i dowodów powszechnie znanych albo znanych z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwych do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ. Czytaj także: O prawie do wniesienia ponaglenia trzeba pouczyć stronę Zasadą jest, że załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 24 października 2018 r. (sygn. II SAB/Po 91/18, LEX nr 2578486) zwrócono uwagę, że uznanie sprawy za „szczególnie skomplikowaną" może wynikać np. z zawiłości w ustaleniu stanu faktycznego lub stanu prawnego, konieczności dokonywania licznych czynności postępowania dowodowego czy gromadzenia rozproszonych danych będących w posiadaniu różnych organów. W myśl art. 104 organ załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Załatwienie sprawy polega więc na osiągnięciu końcowego celu postępowania poprzez wydanie rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w danej instancji (por. wyrok WSA w Poznaniu z 18 października 2018 r., sygn. II SAB/Po 87/18, LEX nr 2576817). W art. 36 przyjęto, że o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ ma obowiązek zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki, wskazując nowy termin załatwienia sprawy oraz pouczając o prawie do wniesienia ponaglenia (por. art. 37 Ten sam obowiązek ciąży na organie w przypadku, gdy zwłoka w załatwieniu sprawy nastąpiła z przyczyn niezależnych od organu. Przyczyny zwłoki mogą mieć więc charakter obiektywny lub wynikać z winy organu. Powinny one zostać precyzyjnie określone (por. wyrok WSA w Warszawie z 8 września 2011 r., sygn. I SAB/Wa 279/11, LEX nr 898956). Podkreśla się, że organ, wyznaczając na podstawie art. 36 nowy termin załatwienia sprawy, powinien ustalić możliwie najkrótszy termin (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lipca 2018 r., sygn. II OSK 10/18, LEX nr 2524675). W wyroku WSA w Warszawie z 9 listopada 2015 r. (sygn. IV SAB/Wa 356/15, LEX nr 1941200) zwrócono uwagę, że skoro w art. 36 mowa jest o nowym terminie załatwienia sprawy, to musi to być termin konkretny, określony zgodnie z zasadami przyjętymi w czyli w dniach, tygodniach, miesiącach (art. 57 Nie można wskazać np., że wydanie decyzji nastąpi w ciągu 2 miesięcy od otrzymania danych od innego organu. Wyznaczenie nowego terminu powinno nastąpić w formie postanowienia, na które nie służy zażalenie (por. wyrok WSA w Poznaniu z 29 września 2010 r., sygn. II SAB/Po 28/10, LEX nr 756137). ? —Anna Puszkarska, radca prawny podstawa prawna: art. 35-37 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 2096 ze zm.)
[Wyznaczenie terminu rozprawy] 1. Po upływie terminu wyznaczonego stronie do udzielenia odpowiedzi na wniosek Urząd Patentowy wyznacza termin rozprawy, o czym zawiadamia strony lub ich pełnomocników, doręczając im jednocześnie odpis odpowiedzi na wniosek, jeżeli została udzielona.
W9me.
  • hos33ijtl8.pages.dev/32
  • hos33ijtl8.pages.dev/36
  • hos33ijtl8.pages.dev/55
  • hos33ijtl8.pages.dev/74
  • hos33ijtl8.pages.dev/35
  • hos33ijtl8.pages.dev/52
  • hos33ijtl8.pages.dev/89
  • hos33ijtl8.pages.dev/63
  • wniosek o wyznaczenie nowego terminu rozprawy